Odmiana imienia Emiś przez przypadki

Emiś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emiś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emisia

Celownik
(komu? czemu?):Emisiowi

Biernik
(kogo? co?):Emisia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emisiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emisiu

Wołacz
(hej!):Emisiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmiśJutro Emiś wyjdzie ze szpitala.
Emiś tego nie widzi.
Na drugie imię mam Emiś.
Emiś chce pójść ze mną na spacer.
Dla mnie było już jasne, ze Emiś umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmisiaUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Emisia.
Nie lubię Emisia.
Prosimy o pomoc dla Emisia.
Tata Emisia poszedł otworzyć drzwi.
Przed sobą ujrzałam rękę Emisia.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmisiowiPrzyglądam się Emisiowi.
Emisiowi włosy stanęły dęba na głowie.
Kupiłem Emisiowi magnes na lodówkę.
Emisiowi oczy błyszczą.
Korzysta z okazji, by wyznać Emisiowi miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
EmisiaDoprowadził tym Emisia do stanu bliskiego apopleksji.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Emisia.
Spojrzałem znacząco na Emisia.
Spojrzałam na Emisia w wymownym geście.
Emisia natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmisiemByliśmy z Emisiem na jarmarku.
A sytuacja z Emisiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Śpiewam z Emisiem.
Sprzątam pokój razem z Emisiem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Emisiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmisiuWtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Emisiu.
Na koniec parę słów o Emisiu.
Od ostatniego wpisu o Emisiu wydarzyło się sporo.
Dobrze, że wspomniałeś o Emisiu.
Związana jest z nią legenda o Emisiu.

Wołacz:
(hej!)
EmisiuEmisiu! Uważaj!
Dziękuję Emisiu za rozmowę!
Emisiu! Gdzie jesteś?
Witaj Emisiu!
Hej Emisiu!