Odmiana imienia Emanuś przez przypadki

Emanuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emanuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emanusia

Celownik
(komu? czemu?):Emanusiowi

Biernik
(kogo? co?):Emanusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emanusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emanusiu

Wołacz
(hej!):Emanusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmanuśEmanuś wraca do domu.
Dopiero do mnie dotarło, że Emanuś już tu jest.
Emanuś chce pójść ze mną na spacer.
Emanuś chce pójść ze mną na dyskotekę.
Jak już wiecie mam na imię Emanuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmanusiaBardzo podoba mi się wypracowanie Emanusia.
Nie lubię Emanusia.
Jadę do Emanusia.
W sobotę są urodziny Emanusia.
Wysyłam list do Emanusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmanusiowiEmanusiowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Ten nie pozostał dłużny Emanusiowi.
Dzięki Emanusiowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Zerwał jabłko i podał je Emanusiowi.
Tego Emanusiowi było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
EmanusiaCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Emanusia.
Oszołomienie spadło teraz na Emanusia i na moment odebrało mu wigor.
Nieśmiało gładzi Emanusia po włosach.
Spojrzałam na Emanusia w wymownym geście.
Przed sesją zapytałam Emanusia co lubi.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmanusiemA sytuacja z Emanusiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Karolina miała się spotkać z Emanusiem przed szkołą.
Ja z Emanusiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Sprzątam pokój razem z Emanusiem.
Razem z Emanusiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmanusiuMyślałam cały czas tylko o Emanusiu.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Emanusiu.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Emanusiu.
Piszę o Emanusiu.
Nie wspomniałem na początku o Emanusiu.

Wołacz:
(hej!)
EmanusiuHej Emanusiu!
Emanusiu! Uważaj!
Dobranoc Emanusiu!
Gdzie jesteś Emanusiu!?
Cześć Emanusiu!