Odmiana imienia Ekspedyt przez przypadki

Ekspedyt imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ekspedyt

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ekspedyta

Celownik
(komu? czemu?):Ekspedytowi

Biernik
(kogo? co?):Ekspedyta

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ekspedytem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ekspedycie

Wołacz
(hej!):Ekspedycie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EkspedytDziś Ekspedyt ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Ekspedyt nie umie grać na gitarze.
Ekspedyt nie umie śpiewać.
Autorem niniejszego tekstu jest Ekspedyt.
Ekspedyt tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EkspedytaSzkoda że Ekspedyta prawie że w ogóle nie ma.
Pożyczę od Ekspedyta samochód i możemy jechać.
Na korytarzu blisko pokoju Ekspedyta stało kilka osób.
Tata Ekspedyta poszedł otworzyć drzwi.
Nie ma Ekspedyta.

Celownik:
(komu? czemu?)
EkspedytowiRozalia z troską przyglądała się Ekspedytowi.
Musiałam się zwierzyć Ekspedytowi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Ekspedytowi coś się stało.
Nie wiem, co powiedzieć Ekspedytowi.
Zszedłem z drogi Ekspedytowi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
EkspedytaSpojrzała na Ekspedyta jeszcze raz.
Spojrzałam na Ekspedyta.
W Ekspedyta nagle coś wstąpiło.
Ekspedyta natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Ekspedyta.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EkspedytemSiedzieliśmy z Ekspedytem na ławce w parku.
Sprzątam pokój z Ekspedytem.
Weekend spędzony z Ekspedytem był przesympatyczny.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Ekspedytem.
Pracuję z Ekspedytem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EkspedycieNaszą piosenkę pisali z myślą o Ekspedycie.
Piszę o Ekspedycie.
Przy Ekspedycie zapomniałem o wszystkim.
Kiedyś tam chciałam napisać o Ekspedycie.
Marzę o Ekspedycie.

Wołacz:
(hej!)
EkspedycieEkspedycie! Wróć do mnie!
Ekspedycie! Uważaj!
Hej Ekspedycie!
Dobry wieczór Ekspedycie!
Cześć Ekspedycie!