Odmiana imienia Egonuś przez przypadki

Egonuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Egonuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Egonusia

Celownik
(komu? czemu?):Egonusiowi

Biernik
(kogo? co?):Egonusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Egonusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Egonusiu

Wołacz
(hej!):Egonusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EgonuśEgonuś odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Egonuś chce pójść ze mną na spacer.
Co robi Egonuś?
Mam na imię Egonuś.
W domu Egonuś często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EgonusiaBardzo podoba mi się wypracowanie Egonusia.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Egonusia.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Egonusia.
Wysyłam list do Egonusia.
Szkoda że Egonusia prawie że w ogóle nie ma.

Celownik:
(komu? czemu?)
EgonusiowiKupiłem Egonusiowi magnes na lodówkę.
Powiedz wszystkim i Egonusiowi, że nic mi nie jest.
Zaproponowałem Egonusiowi dwa tematy.
Dzięki Egonusiowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Co tej Egonusiowi po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
EgonusiaPatrzył na Egonusia wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Chwyciła Egonusia za rękaw płaszcza.
Widzę Egonusia.
Spoglądam na Egonusia.
Spojrzałam na Egonusia jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EgonusiemObie z Egonusiem postawiłyśmy na zmiany.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Egonusiem.
Wieczorem z Egonusiem znowu idziemy na spacer.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Egonusiem.
Siedzieliśmy z Egonusiem przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EgonusiuPomyśl nad tym, co napisałam ci o Egonusiu.
Dyskutuję o Egonusiu.
Ten wiersz jest o Egonusiu.
Na pewno słyszałyście o Egonusiu.
To jest pieśń o Egonusiu.

Wołacz:
(hej!)
EgonusiuEgonusiu! Wróć do mnie!
Dziękuję Egonusiu za rozmowę!
Dzień dobry Egonusiu!
Egonusiu! Uważaj!
Egonusiu! Gdzie jesteś?