Odmiana imienia Efremuś przez przypadki

Efremuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Efremuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Efremusia

Celownik
(komu? czemu?):Efremusiowi

Biernik
(kogo? co?):Efremusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Efremusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Efremusiu

Wołacz
(hej!):Efremusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EfremuśGdzie jest Efremuś?
Na drugie imię mam Efremuś.
Dziś Efremuś ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Autorem niniejszego tekstu jest Efremuś.
Dla mnie było już jasne, ze Efremuś umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EfremusiaRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Efremusia.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Efremusia.
Postawa Efremusia była zupełnie inna.
Jestem mamą Efremusia i jeszcze trojga innych dzieci.
Tym razem prezentujemy wystawę Efremusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
EfremusiowiMusiałam się zwierzyć Efremusiowi.
Oczywiście każdy przyzna rację Efremusiowi.
Ja na pewno przekaże swój procent Efremusiowi.
Coś muszę Efremusiowi powiedzieć, stoi i czeka.
Rozalia z troską przyglądała się Efremusiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
EfremusiaPostaram się namówić Efremusia na spacer.
Spojrzał na Efremusia i uśmiechnął się.
Spojrzałam na Efremusia.
Zdjęcie przesłane przez Efremusia.
Spojrzała na Efremusia jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EfremusiemPracuję razem z Efremusiem.
Rozmawiam z Efremusiem.
Sprzątam pokój z Efremusiem.
Zostanę tu tylko z Efremusiem i chłopakami.
Siedzieliśmy z Efremusiem na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EfremusiuZwiązana jest z nią legenda o Efremusiu.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Efremusiu.
Teraz chcę napisać parę słów o Efremusiu.
Pamiętajmy o Efremusiu i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Warto także pomyśleć chwilę o Efremusiu.

Wołacz:
(hej!)
EfremusiuWitaj Efremusiu!
Efremusiu! Uważaj!
Dobry wieczór Efremusiu!
Hej Efremusiu!
Gdzie jesteś Efremusiu!?