Odmiana imienia Edwinek przez przypadki

Edwinek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Edwinek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Edwinka

Celownik
(komu? czemu?):Edwinkowi

Biernik
(kogo? co?):Edwinka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Edwinkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Edwinku

Wołacz
(hej!):Edwinku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EdwinekMa na imię Edwinek.
Dopiero do mnie dotarło, że Edwinek już tu jest.
Edwinek nie umie śpiewać.
Mam na imię Edwinek.
Dla mnie było już jasne, ze Edwinek umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EdwinkaW słuchawce usłyszałam głos Edwinka.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Edwinka.
Dziadek Edwinka w tym czasie miał chorą rękę.
Wysyłam list do Edwinka.
Jadę do Edwinka.

Celownik:
(komu? czemu?)
EdwinkowiProszę Edwinkowi nie dokuczać!
Ja na pewno przekaże swój procent Edwinkowi.
Zszedłem z drogi Edwinkowi i usiadłem w fotelu.
Opowiadam Edwinkowi o swoich zainteresowaniach.
Edwinkowi oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
EdwinkaPopatrzyłam na Edwinka przekonana, że zacznie mówić dalej.
Chwyciła Edwinka za rękaw płaszcza.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Edwinka.
Przed wejściem spotkaliśmy Edwinka.
Lubię Edwinka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EdwinkiemPowinnam jednak pojechać z Edwinkiem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Edwinkiem.
A sytuacja z Edwinkiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Razem z Edwinkiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Idę na spacer z Edwinkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EdwinkuPamiętajmy o Edwinku i jej rodzinie.
To jest pieśń o Edwinku.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Edwinku.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Edwinku.
Przy Edwinku zapomniałem o wszystkim.

Wołacz:
(hej!)
EdwinkuDziękuję Edwinku za rozmowę!
Cześć Edwinku!
Hej Edwinku!
Edwinku! Uważaj!
Dzień dobry Edwinku!