Odmiana imienia Edulek przez przypadki

Edulek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Edulek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Edulka

Celownik
(komu? czemu?):Edulkowi

Biernik
(kogo? co?):Edulka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Edulkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Edulku

Wołacz
(hej!):Edulku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EdulekW domu Edulek często urządza rodzicom pokazy mody.
Dopiero do mnie dotarło, że Edulek już tu jest.
Ja i Edulek nie wiedziałyśmy, co robić.
Mam na imię Edulek.
Edulek nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EdulkaPożyczę od Edulka samochód i możemy jechać.
Póki co dodaję zdjęcia Edulka z wakacji.
Tato Edulka produkował abażury.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Edulka.
Przed domem Edulka zauważyłem wózek z dzieckiem.

Celownik:
(komu? czemu?)
EdulkowiPowiedz wszystkim i Edulkowi, że nic mi nie jest.
Tego Edulkowi było już za wiele.
Edulkowi włosy stanęły dęba na głowie.
Kto wie, może Edulkowi wyjdzie do na dobre.
Dzięki Edulkowi święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
EdulkaW Edulka nagle coś wstąpiło.
Obserwuję Edulka bardzo uważnie.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Edulka.
Na Edulka spłynęła niewymowna ulga.
Przyniesiona przez Edulka kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EdulkiemWeekend spędzony z Edulkiem był przesympatyczny.
Jadę na wycieczkę razem z Edulkiem.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Edulkiem.
Ja z Edulkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Razem z Edulkiem zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EdulkuA o Edulku to i słowa rzec nie umiał.
Wszyscy dyskutują o Edulku.
No a teraz trochę więcej o Edulku.
Kiedyś tam chciałam napisać o Edulku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Edulku.

Wołacz:
(hej!)
EdulkuDzień dobry Edulku!
Edulku! Uważaj!
Dobry wieczór Edulku!
Dziękuję Edulku za rozmowę!
Hej Edulku!