Odmiana imienia Edmunia przez przypadki

Edmunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Edmunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Edmuni

Celownik
(komu? czemu?):Edmuni

Biernik
(kogo? co?):Edmunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Edmunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Edmuni

Wołacz
(hej!):Edmuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EdmuniaAutorem artykułu jest Edmunia.
Mam na imię Edmunia.
Edmunia tego nie widzi.
Dopiero do mnie dotarło, że Edmunia już tu jest.
Edmunia ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EdmuniW domu babci Edmuni od zawsze stał stary zegar.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Edmuni.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Edmuni.
Tata Edmuni sam opatrzył mi nogę.
Dziadek Edmuni w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik:
(komu? czemu?)
EdmuniJa na pewno przekaże swój procent Edmuni.
Dzięki Edmuni święta nabrały nowego wymiaru.
Oddaję Edmuni list.
Korzysta z okazji, by wyznać Edmuni miłość.
Przyglądam się Edmuni.

Biernik:
(kogo? co?)
EdmunięPrzyniesiona przez Edmunię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spotkałam Edmunię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Kacper patrzył na Edmunię ze zdumieniem.
Zdjęcie przesłane przez Edmunię.
Oszołomienie spadło teraz na Edmunię i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EdmuniąRazem z Edmunią zrobiłyśmy obiad.
Tym razem korespondowałam z Edmunią.
Dorota spotkała się z Edmunią.
Zostanę tu tylko z Edmunią i chłopakami.
Karolina miała się spotkać z Edmunią przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EdmuniMyślę o Edmuni.
Przy Edmuni zapomniałem o wszystkim.
No a teraz trochę więcej o Edmuni.
Nie wspomniałem na początku o Edmuni.
Pamiętajmy o Edmuni i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.

Wołacz:
(hej!)
EdmuniuDobry wieczór Edmuniu!
Edmuniu! Gdzie jesteś?
Edmuniu! Uważaj!
Edmuniu! Wróć do mnie!
Dzień dobry Edmuniu!