Odmiana imienia Dziesławka przez przypadki

Dziesławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dziesławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dziesławki

Celownik
(komu? czemu?):Dziesławce

Biernik
(kogo? co?):Dziesławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dziesławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dziesławce

Wołacz
(hej!):Dziesławko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DziesławkaJeśli jednak przegrasz, Dziesławka zostaje z nami.
Dziesławka nie umie śpiewać.
Dobrze, że Dziesławka grzecznie śpi.
Co robi Dziesławka?
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Dziesławka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DziesławkiZbieramy na nowy wózek dla Dziesławki.
Szukałem linków do strony Dziesławki.
Najbardziej polubiłam ojca Dziesławki.
Póki co dodaję zdjęcia Dziesławki z wakacji.
Nie ma Dziesławki.

Celownik:
(komu? czemu?)
DziesławceKto wie, może Dziesławce wyjdzie do na dobre.
Dziesławce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Nie wiem, co powiedzieć Dziesławce.
Coś muszę Dziesławce powiedzieć, stoi i czeka.
Daję Dziesławce, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
DziesławkęSpoglądam na Dziesławkę.
Pożegnali w końcu Dziesławkę i wyszli razem.
W Dziesławkę nagle coś wstąpiło.
Sierżant wpatrywał się w Dziesławkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Podchodzi, całuje Dziesławkę i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DziesławkąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Dziesławką.
Razem z Dziesławką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Weekend spędzony z Dziesławką był przesympatyczny.
Refleksyjnie po spotkaniu z Dziesławką.
Oboje z Dziesławką wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DziesławceKilka słów od autora materiału o Dziesławce.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Dziesławce.
Pamiętajmy o Dziesławce i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Bardzo fajny blog o Dziesławce.
Kiedyś chciałam napisać o Dziesławce.

Wołacz:
(hej!)
DziesławkoDobry wieczór Dziesławko!
Cześć Dziesławko!
Dziesławko! Gdzie jesteś?
Dziesławko! Uważaj!
Hej Dziesławko!