Odmiana imienia Dziadumiła przez przypadki

Dziadumiła imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dziadumiła

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dziadumiły

Celownik
(komu? czemu?):Dziadumile

Biernik
(kogo? co?):Dziadumiłę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dziadumiłą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dziadumile

Wołacz
(hej!):Dziadumiło!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DziadumiłaJak już wiecie mam na imię Dziadumiła.
Jutro Dziadumiła wyjdzie ze szpitala.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Dziadumiła.
W domu Dziadumiła często urządza rodzicom pokazy mody.
Dla mnie było już jasne, ze Dziadumiła umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DziadumiłyW słuchawce usłyszałam głos Dziadumiły.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Dziadumiły.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Dziadumiły.
Zostało sto dni do narodzin Dziadumiły.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Dziadumiły.

Celownik:
(komu? czemu?)
DziadumileNie wiem, co powiedzieć Dziadumile.
Rozalia z troską przyglądała się Dziadumile.
Zerwał jabłko i podał je Dziadumile.
Opowiedziałam Dziadumile o przykrości która mnie spotkała.
Daję Dziadumile, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
DziadumiłęDziadumiłę zaświerzbiały ręce.
Patrzę na Dziadumiłę i nic nie rozumiem.
Przed sesją zapytałam Dziadumiłę co lubi.
Lubię Dziadumiłę.
Widzę Dziadumiłę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DziadumiłąZobacz wywiad z Dziadumiłą oraz innymi uczestnikami finału.
Kasia z Dziadumiłą mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Razem z Dziadumiłą przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Idę na spacer z Dziadumiłą.
Wieczorem z Dziadumiłą znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DziadumileKiedyś tam chciałam napisać o Dziadumile.
Hipnotyzująca powieść o Dziadumile i płatnym mordercy.
Rozmawiam o Dziadumile.
Myślał o Dziadumile i o swoim życiu.
Wspominam o Dziadumile.

Wołacz:
(hej!)
DziadumiłoDziadumiło! Uważaj!
Dziadumiło! Wróć do mnie!
Dziadumiło! Gdzie jesteś?
Cześć Dziadumiło!
Hej Dziadumiło!