Odmiana imienia Dustinek przez przypadki

Dustinek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dustinek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dustinka

Celownik
(komu? czemu?):Dustinkowi

Biernik
(kogo? co?):Dustinka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dustinkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dustinku

Wołacz
(hej!):Dustinku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DustinekDustinek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dustinek chce pójść ze mną na spacer.
Dopiero do mnie dotarło, że Dustinek już tu jest.
Dla mnie było już jasne, ze Dustinek umiera.
Moje drugie imię to właśnie Dustinek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DustinkaSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Dustinka.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Dustinka.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Dustinka.
Zbieramy na nowy wózek dla Dustinka.
Jestem mamą Dustinka i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
DustinkowiChciałam szybko pochwalić się Dustinkowi.
Daję Dustinkowi, to co najlepsze we mnie.
Kto wie, może Dustinkowi wyjdzie do na dobre.
Od początku próbujemy pomóc Dustinkowi.
Zaproponowałem Dustinkowi dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
DustinkaSpojrzała na Dustinka jeszcze raz.
Widziałem dzisiaj Dustinka z mojej klasy.
Spojrzałem znacząco na Dustinka.
W Dustinka nagle coś wstąpiło.
Spojrzał na Dustinka z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DustinkiemSiedzieliśmy z Dustinkiem na ławce w parku.
Wymyśliłam z Dustinkiem nową zabawę.
Śpiewam z Dustinkiem.
Weekend spędzony z Dustinkiem był przesympatyczny.
Siedzieliśmy z Dustinkiem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DustinkuWspominam o Dustinku.
Kiedyś chciałam napisać o Dustinku.
A przecież nikt inaczej o Dustinku nie pisał.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Dustinku.
To jest pieśń o Dustinku.

Wołacz:
(hej!)
DustinkuDzień dobry Dustinku!
Dziękuję Dustinku za rozmowę!
Dobranoc Dustinku!
Gdzie jesteś Dustinku!?
Witaj Dustinku!