Odmiana imienia Dunstanek przez przypadki

Dunstanek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dunstanek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dunstanka

Celownik
(komu? czemu?):Dunstankowi

Biernik
(kogo? co?):Dunstanka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dunstankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dunstanku

Wołacz
(hej!):Dunstanku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DunstanekJa i Dunstanek nie wiedziałyśmy, co robić.
Dunstanek nie umie śpiewać.
Autorem artykułu jest Dunstanek.
Ma na imię Dunstanek.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Dunstanek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DunstankaLubię śpiewać zwłaszcza dla Dunstanka.
W sobotę są urodziny Dunstanka.
Ręka Dunstanka uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Dunstanka.
Tata Dunstanka opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.

Celownik:
(komu? czemu?)
DunstankowiPowiedz wszystkim i Dunstankowi, że nic mi nie jest.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Dunstankowi.
Zerwał jabłko i podał je Dunstankowi.
Dunstankowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Korzysta z okazji, by wyznać Dunstankowi miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
DunstankaPatrzy na Dunstanka wyczekująco.
Kacper patrzył na Dunstanka ze zdumieniem.
Spojrzałam na Dunstanka w wymownym geście.
Lubię Dunstanka.
Postaram się namówić Dunstanka na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DunstankiemObie z Dunstankiem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Dorota spotkała się z Dunstankiem.
Sprzątam pokój razem z Dunstankiem.
Idę na spacer z Dunstankiem.
Pracuję razem z Dunstankiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DunstankuZwiązana jest z nią legenda o Dunstanku.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Dunstanku.
Kilka słów od autora materiału o Dunstanku.
Mowa oczywiście o Dunstanku.
Nie wspomniałem na początku o Dunstanku.

Wołacz:
(hej!)
DunstankuDunstanku! Gdzie jesteś?
Dunstanku! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Dunstanku!
Dziękuję Dunstanku za rozmowę!
Witaj Dunstanku!