Odmiana imienia Druzus przez przypadki

Druzus imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Druzus

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Druzusie

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Druzusowi

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):Druzusie!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Druzusa

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Druzusem

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Druzusa

Wołacz
(hej!):!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DruzusDziś dowiedziałam się, że ma na imię Druzus.
Druzus ma katar i źle się czuje.
Ma na imię Druzus.
Druzus nie umie grać na gitarze.
Na drugie imię mam Druzus.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Specjalnością jest jazda na koniu.
Byłam pełna uznania dla rozwoju .
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery .
Tymczasem zauważyłam wpis kilka dni temu.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla .

Celownik:
(komu? czemu?)
DruzusieZaproponowałem Druzusie dwa tematy.
Rozalia z troską przyglądała się Druzusie.
Tym razem nie damy Druzusie dojść do głosu.
Druzusie przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Daję Druzusie, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
Widziałem dzisiaj z mojej klasy.
Popatrzyłam na przekonana, że zacznie mówić dalej.
Przyniesiona przez kawa okazała się tą nieco gorszą.
Zdjęcie przesłane przez .
Spoglądam na .

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DruzusowiWymyśliłam z Druzusowi nową zabawę.
Powinnam jednak pojechać z Druzusowi.
Razem z Druzusowi zrobiłyśmy obiad.
Zostanę tu tylko z Druzusowi i chłopakami.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Druzusowi.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
Chcę wiedzieć, co myślisz o .
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o .
Mowa oczywiście o .
Dyskutuję o .
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o .

Wołacz:
(hej!)
DruzusieDruzusie! Wróć do mnie!
Druzusie! Gdzie jesteś?
Dziękuję Druzusie za rozmowę!
Cześć Druzusie!
Druzusie! Uważaj!