Odmiana imienia Druzus przez przypadki

Druzus imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Druzus

Dopełniacz
(kogo? czego?):Druzusa

Celownik
(komu? czemu?):Druzusowi

Biernik
(kogo? co?):Druzusa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Druzusem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Druzusie

Wołacz
(hej!):Druzusie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DruzusDziś dowiedziałam się, że ma na imię Druzus.
Druzus ma katar i źle się czuje.
Ma na imię Druzus.
Druzus nie umie grać na gitarze.
Na drugie imię mam Druzus.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DruzusaSpecjalnością Druzusa jest jazda na koniu.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Druzusa.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Druzusa.
Tymczasem zauważyłam wpis Druzusa kilka dni temu.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Druzusa.

Celownik:
(komu? czemu?)
DruzusowiZaproponowałem Druzusowi dwa tematy.
Rozalia z troską przyglądała się Druzusowi.
Tym razem nie damy Druzusowi dojść do głosu.
Druzusowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Daję Druzusowi, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
DruzusaWidziałem dzisiaj Druzusa z mojej klasy.
Popatrzyłam na Druzusa przekonana, że zacznie mówić dalej.
Przyniesiona przez Druzusa kawa okazała się tą nieco gorszą.
Zdjęcie przesłane przez Druzusa.
Spoglądam na Druzusa.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DruzusemWymyśliłam z Druzusem nową zabawę.
Powinnam jednak pojechać z Druzusem.
Razem z Druzusem zrobiłyśmy obiad.
Zostanę tu tylko z Druzusem i chłopakami.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Druzusem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DruzusieChcę wiedzieć, co myślisz o Druzusie.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Druzusie.
Mowa oczywiście o Druzusie.
Dyskutuję o Druzusie.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Druzusie.

Wołacz:
(hej!)
DruzusieDruzusie! Wróć do mnie!
Druzusie! Gdzie jesteś?
Dziękuję Druzusie za rozmowę!
Cześć Druzusie!
Druzusie! Uważaj!