Odmiana imienia Dorotuśka przez przypadki

Dorotuśka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dorotuśka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dorotuśki

Celownik
(komu? czemu?):Dorotuśce

Biernik
(kogo? co?):Dorotuśkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dorotuśką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dorotuśce

Wołacz
(hej!):Dorotuśko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DorotuśkaDziś Dorotuśka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Dorotuśka nie umie śpiewać.
Dorotuśka chce pójść ze mną na spacer.
Dorotuśka wraca do domu.
Autorem artykułu jest Dorotuśka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DorotuśkiPrzez cały dzień czułam wzrok Dorotuśki na sobie.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Dorotuśki.
W słuchawce usłyszałam głos Dorotuśki.
W domu babci Dorotuśki od zawsze stał stary zegar.
Szukałem linków do strony Dorotuśki.

Celownik:
(komu? czemu?)
DorotuśceDorotuśce oczy błyszczą.
Zostawiam Dorotuśce karteczkę i już mnie nie ma.
Od początku próbujemy pomóc Dorotuśce.
Daję Dorotuśce, to co najlepsze we mnie.
Musiałam się zwierzyć Dorotuśce.

Biernik:
(kogo? co?)
DorotuśkęSpojrzał na Dorotuśkę i uśmiechnął się.
Dorotuśkę zaczęło to nieco irytować.
Odprowadziłam Dorotuśkę do wyjścia.
Widziałem dzisiaj Dorotuśkę z mojej klasy.
Chwyciła Dorotuśkę za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DorotuśkąRozmawiam z Dorotuśką.
Zginął w pojedynku z Dorotuśką.
Jadę z Dorotuśką na dyskotekę.
Wymyśliłam z Dorotuśką nową zabawę.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Dorotuśką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DorotuścePamiętajmy o Dorotuśce i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
A o Dorotuśce to i słowa rzec nie umiał.
Przynajmniej tak myślał tata o Dorotuśce.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Dorotuśce.
Marzę o Dorotuśce.

Wołacz:
(hej!)
DorotuśkoHej Dorotuśko!
Cześć Dorotuśko!
Dobry wieczór Dorotuśko!
Gdzie jesteś Dorotuśko!?
Dorotuśko! Uważaj!