Odmiana imienia Donatuś przez przypadki

Donatuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Donatuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Donatusia

Celownik
(komu? czemu?):Donatusiowi

Biernik
(kogo? co?):Donatusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Donatusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Donatusiu

Wołacz
(hej!):Donatusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DonatuśNa drugie imię mam Donatuś.
Moje drugie imię to właśnie Donatuś.
Dobrze, że Donatuś grzecznie śpi.
Dla mnie było już jasne, ze Donatuś umiera.
Autorem artykułu jest Donatuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DonatusiaPóki co dodaję zdjęcia Donatusia z wakacji.
Przyglądałam się dłoniom Donatusia.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Donatusia.
Zostało sto dni do narodzin Donatusia.
Specjalnością Donatusia jest jazda na koniu.

Celownik:
(komu? czemu?)
DonatusiowiPowiedz wszystkim i Donatusiowi, że nic mi nie jest.
Mam nadzieję, że Donatusiowi również się podoba.
Dzięki Donatusiowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Napisałem wiersz dzięki Donatusiowi.
Kupiłem Donatusiowi magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
DonatusiaPrzyniesiona przez Donatusia kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzała na Donatusia jeszcze raz.
Czekałam na Donatusia w kawiarni.
Podchodzi, całuje Donatusia i idzie do wyjścia.
Doprowadził tym Donatusia do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DonatusiemRazem z Donatusiem zrobiłyśmy obiad.
Siedzieliśmy z Donatusiem na ławce w parku.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Donatusiem na krytym basenie.
Oboje z Donatusiem wybuchliśmy śmiechem.
Byliśmy z Donatusiem na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DonatusiuNa pewno słyszałyście o Donatusiu.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Donatusiu.
Piszę o Donatusiu.
No a teraz trochę więcej o Donatusiu.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Donatusiu.

Wołacz:
(hej!)
DonatusiuDonatusiu! Gdzie jesteś?
Witaj Donatusiu!
Hej Donatusiu!
Dobranoc Donatusiu!
Gdzie jesteś Donatusiu!?