Odmiana imienia Donatka przez przypadki

Donatka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Donatka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Donatki

Celownik
(komu? czemu?):Donatce

Biernik
(kogo? co?):Donatkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Donatką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Donatce

Wołacz
(hej!):Donatko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DonatkaCo robi Donatka?
Donatka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Moje drugie imię to właśnie Donatka.
Dla mnie było już jasne, ze Donatka umiera.
Dziś Donatka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DonatkiPostanowiłam zadzwonić do Donatki i chłopaków.
Rodzina Donatki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Donatki.
Przyglądałam się dłoniom Donatki.
Przed sobą ujrzałam rękę Donatki.

Celownik:
(komu? czemu?)
DonatceZszedłem z drogi Donatce i usiadłem w fotelu.
Zerwał jabłko i podał je Donatce.
Opowiedziałam Donatce o przykrości która mnie spotkała.
Oddaję Donatce list.
Coś muszę Donatce powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
DonatkęCzekałam na Donatkę w kawiarni.
Widziałem dzisiaj Donatkę z mojej klasy.
Pożegnali w końcu Donatkę i wyszli razem.
O jego personalia miałam spytać Donatkę prywatnie.
Spoglądam na Donatkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DonatkąByliśmy wczoraj pierwszy raz z Donatką na krytym basenie.
Wymyśliłam z Donatką nową zabawę.
Razem z Donatką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Ja z Donatką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Donatką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DonatceA o Donatce to i słowa rzec nie umiał.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Donatce.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Donatce.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Donatce.
Dziś napiszę o Donatce.

Wołacz:
(hej!)
DonatkoDzień dobry Donatko!
Cześć Donatko!
Donatko! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Donatko!?
Dziękuję Donatko za rozmowę!