Odmiana imienia Domosławka przez przypadki

Domosławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Domosławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Domosławki

Celownik
(komu? czemu?):Domosławce

Biernik
(kogo? co?):Domosławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Domosławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Domosławce

Wołacz
(hej!):Domosławko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DomosławkaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Domosławka.
Domosławka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jak już wiecie mam na imię Domosławka.
Za chwilę wróci Domosławka z lasu.
Dobrze, że Domosławka grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DomosławkiNajbardziej polubiłam ojca Domosławki.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Domosławki.
Tym razem prezentujemy wystawę Domosławki.
Tata Domosławki sam opatrzył mi nogę.
W sobotę są urodziny Domosławki.

Celownik:
(komu? czemu?)
DomosławceDopiero teraz zrozumiałem, że Domosławce coś się stało.
Domosławce włosy stanęły dęba na głowie.
Dzięki Domosławce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Tego Domosławce było już za wiele.
Musiałam się zwierzyć Domosławce.

Biernik:
(kogo? co?)
DomosławkęSpojrzała na Domosławkę jeszcze raz.
Spoglądam na Domosławkę.
Spojrzałam na Domosławkę.
Patrzy na Domosławkę wyczekująco.
Przeprosiłam Domosławkę i poszłam dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DomosławkąSiedzieliśmy z Domosławką na ławce w parku.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Domosławką.
Sprzątam pokój z Domosławką.
Obie z Domosławką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Razem z Domosławką znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DomosławceNiestety, nie umiała zapomnieć o Domosławce.
Mówimy tu oczywiście o Domosławce.
Nie wspomniałem na początku o Domosławce.
Bardzo fajny blog o Domosławce.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Domosławce.

Wołacz:
(hej!)
DomosławkoCześć Domosławko!
Domosławko! Gdzie jesteś?
Dziękuję Domosławko za rozmowę!
Witaj Domosławko!
Gdzie jesteś Domosławko!?