Odmiana imienia Dominikusia przez przypadki

Dominikusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dominikusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dominikusi

Celownik
(komu? czemu?):Dominikusi

Biernik
(kogo? co?):Dominikusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dominikusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dominikusi

Wołacz
(hej!):Dominikusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DominikusiaDominikusia wraca do domu.
Dominikusia ma katar i źle się czuje.
W domu Dominikusia często urządza rodzicom pokazy mody.
Dominikusia tego nie widzi.
Autorem artykułu jest Dominikusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DominikusiPrzyglądałam się dłoniom Dominikusi.
Uroda Dominikusi miała potężną moc.
Jadę do Dominikusi.
Rodzina Dominikusi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Tata Dominikusi poszedł otworzyć drzwi.

Celownik:
(komu? czemu?)
DominikusiDominikusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Opowiedziałam Dominikusi o przykrości która mnie spotkała.
Tym razem nie damy Dominikusi dojść do głosu.
Ten nie pozostał dłużny Dominikusi.
Musiałam się zwierzyć Dominikusi.

Biernik:
(kogo? co?)
DominikusięKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Dominikusię.
Lubię Dominikusię.
Podchodzi, całuje Dominikusię i idzie do wyjścia.
Widzę Dominikusię.
Dominikusię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DominikusiąDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Dominikusią.
Idę na spacer z Dominikusią.
Oboje z Dominikusią wybuchliśmy śmiechem.
Wieczorem z Dominikusią znowu idziemy na spacer.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Dominikusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DominikusiPamiętajmy o Dominikusi i jej rodzinie.
Mowa oczywiście o Dominikusi.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Dominikusi.
W powrotnej drodze myślał o Dominikusi.
Warto także pomyśleć chwilę o Dominikusi.

Wołacz:
(hej!)
DominikusiuDominikusiu! Wróć do mnie!
Dziękuję Dominikusiu za rozmowę!
Dobry wieczór Dominikusiu!
Dominikusiu! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Dominikusiu!