Odmiana imienia Domasławusia przez przypadki

Domasławusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Domasławusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Domasławusi

Celownik
(komu? czemu?):Domasławusi

Biernik
(kogo? co?):Domasławusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Domasławusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Domasławusi

Wołacz
(hej!):Domasławusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DomasławusiaAutorem artykułu jest Domasławusia.
Dla mnie było już jasne, ze Domasławusia umiera.
Jeśli jednak przegrasz, Domasławusia zostaje z nami.
Moje drugie imię to właśnie Domasławusia.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Domasławusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DomasławusiZobaczyłam uśmiechniętą twarz Domasławusi.
Nie ma Domasławusi.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Domasławusi.
Pożyczę od Domasławusi samochód i możemy jechać.
Tata Domasławusi sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
DomasławusiPowiedz wszystkim i Domasławusi, że nic mi nie jest.
Ja na pewno przekaże swój procent Domasławusi.
Zerwał jabłko i podał je Domasławusi.
Musiałam się zwierzyć Domasławusi.
Tego Domasławusi było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
DomasławusięChwyciła Domasławusię za rękaw płaszcza.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Domasławusię.
Lubię Domasławusię.
Podchodzi, całuje Domasławusię i idzie do wyjścia.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Domasławusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DomasławusiąAle można sobie zrobić zdjęcie z Domasławusią.
Pracuję z Domasławusią.
Idę na spacer z Domasławusią.
Oboje z Domasławusią wybuchliśmy śmiechem.
Przez chwilę oboje z Domasławusią patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DomasławusiPosiadam całą serię powieści tego autora o Domasławusi.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Domasławusi.
Czasami myślę sobie o Domasławusi.
To jest pieśń o Domasławusi.
Pamiętajmy o Domasławusi i jej rodzinie.

Wołacz:
(hej!)
DomasławusiuDomasławusiu! Uważaj!
Dziękuję Domasławusiu za rozmowę!
Domasławusiu! Gdzie jesteś?
Witaj Domasławusiu!
Dzień dobry Domasławusiu!