Odmiana imienia Domamirek przez przypadki

Domamirek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Domamirek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Domamirka

Celownik
(komu? czemu?):Domamirkowi

Biernik
(kogo? co?):Domamirka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Domamirkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Domamirku

Wołacz
(hej!):Domamirku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DomamirekPierwszą osobą którą zobaczyłem była Domamirek.
Moje drugie imię to właśnie Domamirek.
Domamirek wraca do domu.
Jak już wiecie mam na imię Domamirek.
Domamirek tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DomamirkaW domu babci Domamirka od zawsze stał stary zegar.
Póki co dodaję zdjęcia Domamirka z wakacji.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Domamirka.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Domamirka.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Domamirka.

Celownik:
(komu? czemu?)
DomamirkowiKupiłem Domamirkowi magnes na lodówkę.
Powiedz wszystkim i Domamirkowi, że nic mi nie jest.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Domamirkowi coś się stało.
Domamirkowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Zaproponowałem Domamirkowi dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
DomamirkaNa Domamirka moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spoglądam na Domamirka.
Spojrzała na Domamirka jeszcze raz.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Domamirka.
Spojrzał na Domamirka z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DomamirkiemJa z Domamirkiem chcemy się przebrać za wampiry.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Domamirkiem.
Siedzieliśmy z Domamirkiem na ławce w parku.
A sytuacja z Domamirkiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Siedzieliśmy z Domamirkiem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DomamirkuChciałbym być teraz przy Domamirku.
Ten wiersz jest o Domamirku.
Marzę o Domamirku.
Związana jest z nią legenda o Domamirku.
Przez chwilę pomyślałam o Domamirku.

Wołacz:
(hej!)
DomamirkuDomamirku! Wróć do mnie!
Dzień dobry Domamirku!
Domamirku! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Domamirku!
Dziękuję Domamirku za rozmowę!