Odmiana imienia Domabor przez przypadki

Domabor imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Domabor

Dopełniacz
(kogo? czego?):Domabora

Celownik
(komu? czemu?):Domaborowi

Biernik
(kogo? co?):Domabora

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Domaborem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Domaborze

Wołacz
(hej!):Domaborze!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DomaborDziś Domabor ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Jeśli jednak przegrasz, Domabor zostaje z nami.
Domabor chce pójść ze mną na spacer.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Domabor.
Na drugie imię mam Domabor.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DomaboraW domu babci Domabora od zawsze stał stary zegar.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Domabora.
Serce Domabora stanęło na moment.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Domabora.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Domabora.

Celownik:
(komu? czemu?)
DomaborowiPrzyglądam się Domaborowi.
Domaborowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Kupiłem Domaborowi magnes na lodówkę.
Ten nie pozostał dłużny Domaborowi.
Zszedłem z drogi Domaborowi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
DomaboraSpojrzał na Domabora i uśmiechnął się.
Domabora znalazłam w recepcji hotelu.
Widzę Domabora.
Kawę kupioną przez Domabora wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Zdjęcie przesłane przez Domabora.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DomaboremRozmawiam z Domaborem.
Zostaliśmy z Domaborem w salonie sami.
Wieczorem z Domaborem znowu idziemy na spacer.
Dwa dni temu miałam z Domaborem śmieszną przygodę.
Zostanę tu tylko z Domaborem i chłopakami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DomaborzePiszę o Domaborze.
A o Domaborze to i słowa rzec nie umiał.
Kilka słów od autora materiału o Domaborze.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Domaborze.
Teraz chcę napisać parę słów o Domaborze.

Wołacz:
(hej!)
DomaborzeDobry wieczór Domaborze!
Dzień dobry Domaborze!
Domaborze! Uważaj!
Domaborze! Wróć do mnie!
Domaborze! Gdzie jesteś?