Odmiana imienia Dobruśka przez przypadki

Dobruśka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dobruśka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dobruśki

Celownik
(komu? czemu?):Dobruśce

Biernik
(kogo? co?):Dobruśkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dobruśką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dobruśce

Wołacz
(hej!):Dobruśko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DobruśkaAutorem niniejszego tekstu jest Dobruśka.
Dobrze, że Dobruśka grzecznie śpi.
Jeśli jednak przegrasz, Dobruśka zostaje z nami.
Dobruśka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dla mnie było już jasne, ze Dobruśka umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DobruśkiPóźny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Dobruśki.
Tata Dobruśki sam opatrzył mi nogę.
Prosimy o pomoc dla Dobruśki.
Rodzina Dobruśki wyprowadziła się.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Dobruśki.

Celownik:
(komu? czemu?)
DobruśceKto wie, może Dobruśce wyjdzie do na dobre.
Opowiedziałam Dobruśce o przykrości która mnie spotkała.
Korzysta z okazji, by wyznać Dobruśce miłość.
Nie wiem, co powiedzieć Dobruśce.
Dzięki Dobruśce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
DobruśkęPopatrzyłam na Dobruśkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Kawę kupioną przez Dobruśkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spojrzałam na Dobruśkę.
Spoglądam na Dobruśkę.
Podchodzi, całuje Dobruśkę i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DobruśkąPowinnam jednak pojechać z Dobruśką.
Dwa dni temu miałam z Dobruśką śmieszną przygodę.
Sprzątam pokój z Dobruśką.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Dobruśką.
Oboje z Dobruśką wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DobruśceI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Dobruśce.
Na pewno słyszałyście o Dobruśce.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Dobruśce.
Rozmawiam o Dobruśce.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Dobruśce.

Wołacz:
(hej!)
DobruśkoDobruśko! Wróć do mnie!
Hej Dobruśko!
Dobruśko! Gdzie jesteś?
Dziękuję Dobruśko za rozmowę!
Cześć Dobruśko!