Odmiana imienia Dobruś przez przypadki

Dobruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dobruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Dobrusia

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dobrusia

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dobrusiu

Wołacz
(hej!):Dobrusiem!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DobruśDla mnie było już jasne, ze Dobruś umiera.
Na drugie imię mam Dobruś.
Dopiero do mnie dotarło, że Dobruś już tu jest.
Za chwilę wróci Dobruś z lasu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Dobruś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Tata opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Wysyłam list do .
W sobotę są urodziny .
Pożyczę od samochód i możemy jechać.
Rodzina zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
DobrusiaTen nie pozostał dłużny Dobrusia.
Proszę Dobrusia nie dokuczać!
Dobrusia wpadły w ucho słowa piosenki.
Tego Dobrusia było już za wiele.
Dzięki Dobrusia mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
Przed sesją zapytałam co lubi.
Na spłynęła niewymowna ulga.
W nagle coś wstąpiło.
Spotkałam w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Na moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DobrusiaRazem z Dobrusia przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Ja z Dobrusia coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Weekend spędzony z Dobrusia był przesympatyczny.
Tym razem korespondowałam z Dobrusia.
Ja z Dobrusia chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DobrusiuZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Dobrusiu.
Dyskutuję o Dobrusiu.
Mamrotał coś o Dobrusiu, gdy podtrzymywał się ściany.
Dobrze, że wspomniałeś o Dobrusiu.
Więcej o Dobrusiu znajdziecie na naszej stronie.

Wołacz:
(hej!)
DobrusiemDzień dobry Dobrusiem!
Dobranoc Dobrusiem!
Dobrusiem! Gdzie jesteś?
Hej Dobrusiem!
Gdzie jesteś Dobrusiem!?