Odmiana imienia Dobruś przez przypadki

Dobruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dobruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dobrusia

Celownik
(komu? czemu?):Dobrusiowi

Biernik
(kogo? co?):Dobrusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dobrusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dobrusiu

Wołacz
(hej!):Dobrusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DobruśDla mnie było już jasne, ze Dobruś umiera.
Na drugie imię mam Dobruś.
Dopiero do mnie dotarło, że Dobruś już tu jest.
Za chwilę wróci Dobruś z lasu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Dobruś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DobrusiaTata Dobrusia opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Wysyłam list do Dobrusia.
W sobotę są urodziny Dobrusia.
Pożyczę od Dobrusia samochód i możemy jechać.
Rodzina Dobrusia zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
DobrusiowiTen nie pozostał dłużny Dobrusiowi.
Proszę Dobrusiowi nie dokuczać!
Dobrusiowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Tego Dobrusiowi było już za wiele.
Dzięki Dobrusiowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
DobrusiaPrzed sesją zapytałam Dobrusia co lubi.
Na Dobrusia spłynęła niewymowna ulga.
W Dobrusia nagle coś wstąpiło.
Spotkałam Dobrusia w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Na Dobrusia moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DobrusiemRazem z Dobrusiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Ja z Dobrusiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Weekend spędzony z Dobrusiem był przesympatyczny.
Tym razem korespondowałam z Dobrusiem.
Ja z Dobrusiem chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DobrusiuZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Dobrusiu.
Dyskutuję o Dobrusiu.
Mamrotał coś o Dobrusiu, gdy podtrzymywał się ściany.
Dobrze, że wspomniałeś o Dobrusiu.
Więcej o Dobrusiu znajdziecie na naszej stronie.

Wołacz:
(hej!)
DobrusiuDzień dobry Dobrusiu!
Dobranoc Dobrusiu!
Dobrusiu! Gdzie jesteś?
Hej Dobrusiu!
Gdzie jesteś Dobrusiu!?