Odmiana imienia Dobromiłka przez przypadki

Dobromiłka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dobromiłka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dobromiłki

Celownik
(komu? czemu?):Dobromiłce

Biernik
(kogo? co?):Dobromiłkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dobromiłką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dobromiłce

Wołacz
(hej!):Dobromiłko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DobromiłkaDobromiłka nie umie grać na gitarze.
Co robi Dobromiłka?
Moje drugie imię to właśnie Dobromiłka.
Za chwilę wróci Dobromiłka z lasu.
Na drugie imię mam Dobromiłka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DobromiłkiPożyczę od Dobromiłki samochód i możemy jechać.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Dobromiłki.
Rodzina Dobromiłki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Postanowiłam zadzwonić do Dobromiłki i chłopaków.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Dobromiłki.

Celownik:
(komu? czemu?)
DobromiłcePrzyglądam się Dobromiłce.
Korzysta z okazji, by wyznać Dobromiłce miłość.
Kto wie, może Dobromiłce wyjdzie do na dobre.
Słoik z kawą wyleciał Dobromiłce z rąk.
Dobromiłce wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
DobromiłkęOdprowadziłam Dobromiłkę do wyjścia.
Spotkałam Dobromiłkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Przed sesją zapytałam Dobromiłkę co lubi.
Popatrzyłam na Dobromiłkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Dobromiłkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DobromiłkąJadę z Dobromiłką na dyskotekę.
Tym razem korespondowałam z Dobromiłką.
Razem z Dobromiłką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Powinnam jednak pojechać z Dobromiłką.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Dobromiłką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DobromiłceChciałam dowiedzieć się więcej o Dobromiłce.
Mowa oczywiście o Dobromiłce.
Pamiętam o Dobromiłce.
W powrotnej drodze myślał o Dobromiłce.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Dobromiłce.

Wołacz:
(hej!)
DobromiłkoGdzie jesteś Dobromiłko!?
Dzień dobry Dobromiłko!
Dobromiłko! Wróć do mnie!
Dobromiłko! Uważaj!
Dobry wieczór Dobromiłko!