Odmiana imienia Dobromiłek przez przypadki

Dobromiłek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dobromiłek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dobromiłka

Celownik
(komu? czemu?):Dobromiłkowi

Biernik
(kogo? co?):Dobromiłka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dobromiłkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dobromiłku

Wołacz
(hej!):Dobromiłku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DobromiłekDziś dowiedziałam się, że ma na imię Dobromiłek.
Jutro Dobromiłek wyjdzie ze szpitala.
Dobrze, że Dobromiłek grzecznie śpi.
Co robi Dobromiłek?
Autorem artykułu jest Dobromiłek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DobromiłkaPrzez cały dzień czułam wzrok Dobromiłka na sobie.
Dobromiłka siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Dobromiłka.
Ręka Dobromiłka uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Nie ma Dobromiłka.

Celownik:
(komu? czemu?)
DobromiłkowiPrzyglądam się Dobromiłkowi.
Od początku próbujemy pomóc Dobromiłkowi.
Proszę Dobromiłkowi nie dokuczać!
Zszedłem z drogi Dobromiłkowi i usiadłem w fotelu.
Dobromiłkowi oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
DobromiłkaPatrzy na Dobromiłka wyczekująco.
Obserwuję Dobromiłka bardzo uważnie.
Popatrzyłam na Dobromiłka przekonana, że zacznie mówić dalej.
Przed wejściem spotkaliśmy Dobromiłka.
Oszołomienie spadło teraz na Dobromiłka i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DobromiłkiemObie z Dobromiłkiem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Jadę na wycieczkę razem z Dobromiłkiem.
Powinnam jednak pojechać z Dobromiłkiem.
Razem z Dobromiłkiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Karolina miała się spotkać z Dobromiłkiem przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DobromiłkuZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Dobromiłku.
Przygotowuje książkę o Dobromiłku.
Mowa oczywiście o Dobromiłku.
Rozmawiam o Dobromiłku.
Kto dziś pamięta o Dobromiłku.

Wołacz:
(hej!)
DobromiłkuGdzie jesteś Dobromiłku!?
Witaj Dobromiłku!
Cześć Dobromiłku!
Dobranoc Dobromiłku!
Hej Dobromiłku!