Odmiana imienia Dobrochna przez przypadki

Dobrochna imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dobrochna

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dobrochny

Celownik
(komu? czemu?):Dobrochnie

Biernik
(kogo? co?):Dobrochnę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dobrochną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dobrochnie

Wołacz
(hej!):Dobrochno!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DobrochnaMa na imię Dobrochna.
Dobrochna chce pójść ze mną na dyskotekę.
Mam na imię Dobrochna.
Dobrochna wraca do domu.
Dobrochna odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DobrochnyPiszę list do Dobrochny.
Tata Dobrochny opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Dobrochny.
Dobrochny siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Dobrochny.

Celownik:
(komu? czemu?)
DobrochnieDobrochnie włosy stanęły dęba na głowie.
Mam nadzieję, że Dobrochnie również się podoba.
Oczywiście każdy przyzna rację Dobrochnie.
Dzięki Dobrochnie mamy kolejny artykuł po polsku.
Kupiłem Dobrochnie magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
DobrochnęPoszłam dalej i wtedy poznałam Dobrochnę.
Nieśmiało gładzi Dobrochnę po włosach.
Zdjęcie przesłane przez Dobrochnę.
Popatrzyłam na Dobrochnę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzałam na Dobrochnę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DobrochnąPracuję z Dobrochną.
Ja z Dobrochną siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Zostanę tu tylko z Dobrochną i chłopakami.
Powinnam jednak pojechać z Dobrochną.
Sprzątam pokój z Dobrochną.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DobrochnieMuszę Ci powiedzieć prawdę o Dobrochnie.
Ten wiersz jest o Dobrochnie.
W powrotnej drodze myślał o Dobrochnie.
Przy Dobrochnie zapomniałem o wszystkim.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Dobrochnie.

Wołacz:
(hej!)
DobrochnoDobrochno! Wróć do mnie!
Dobrochno! Gdzie jesteś?
Dobranoc Dobrochno!
Dobry wieczór Dobrochno!
Cześć Dobrochno!