Odmiana imienia Dobiemirek przez przypadki

Dobiemirek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dobiemirek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dobiemirka

Celownik
(komu? czemu?):Dobiemirkowi

Biernik
(kogo? co?):Dobiemirka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dobiemirkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dobiemirku

Wołacz
(hej!):Dobiemirku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DobiemirekDobiemirek wraca do domu.
Autorem artykułu jest Dobiemirek.
Dobiemirek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jak już wiecie mam na imię Dobiemirek.
Dla mnie było już jasne, ze Dobiemirek umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DobiemirkaZobaczyłam uśmiechniętą twarz Dobiemirka.
Póki co dodaję zdjęcia Dobiemirka z wakacji.
Dobiemirka siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Pożyczę od Dobiemirka samochód i możemy jechać.
Specjalnością Dobiemirka jest jazda na koniu.

Celownik:
(komu? czemu?)
DobiemirkowiKto wie, może Dobiemirkowi wyjdzie do na dobre.
Zaproponowałem Dobiemirkowi dwa tematy.
Napisałem wiersz dzięki Dobiemirkowi.
Coś muszę Dobiemirkowi powiedzieć, stoi i czeka.
Dobiemirkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
DobiemirkaSpojrzała na Dobiemirka jeszcze raz.
Widziałem dzisiaj Dobiemirka z mojej klasy.
Na Dobiemirka spłynęła niewymowna ulga.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Dobiemirka.
Postaram się namówić Dobiemirka na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DobiemirkiemSiedzieliśmy z Dobiemirkiem na ławce w parku.
Wymyśliłam z Dobiemirkiem nową zabawę.
Ja z Dobiemirkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
A sytuacja z Dobiemirkiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Pracuję razem z Dobiemirkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DobiemirkuNa koniec parę słów o Dobiemirku.
Rozmawiam o Dobiemirku.
Chciałbym być teraz przy Dobiemirku.
Bardzo fajny blog o Dobiemirku.
Dyskutuję o Dobiemirku.

Wołacz:
(hej!)
DobiemirkuGdzie jesteś Dobiemirku!?
Dobiemirku! Gdzie jesteś?
Witaj Dobiemirku!
Dobiemirku! Wróć do mnie!
Dziękuję Dobiemirku za rozmowę!