Odmiana imienia Dośka przez przypadki

Dośka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dośka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dośki

Celownik
(komu? czemu?):Dośce

Biernik
(kogo? co?):Dośkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dośką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dośce

Wołacz
(hej!):Dośko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DośkaDośka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Ma na imię Dośka.
Dla mnie było już jasne, ze Dośka umiera.
Ja i Dośka nie wiedziałyśmy, co robić.
Dopiero do mnie dotarło, że Dośka już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DośkiRodzina Dośki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Dośki.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Dośki.
Serce Dośki stanęło na moment.
Rodzina Dośki wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
DośceDaję Dośce, to co najlepsze we mnie.
Zostawiam Dośce karteczkę i już mnie nie ma.
Nie wiem, co powiedzieć Dośce.
Chciałam szybko pochwalić się Dośce.
Słoik z kawą wyleciał Dośce z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
DośkęSpotkałam Dośkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzałam na Dośkę.
Pożegnali w końcu Dośkę i wyszli razem.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Dośkę.
Spojrzał na Dośkę i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DośkąTym razem korespondowałam z Dośką.
Sprzątam pokój z Dośką.
Razem z Dośką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Dośką.
Rozmawiam z Dośką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DośceTo jest pieśń o Dośce.
No a teraz trochę więcej o Dośce.
Czasami myślę sobie o Dośce.
Mówimy tu oczywiście o Dośce.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Dośce.

Wołacz:
(hej!)
DośkoDobranoc Dośko!
Dośko! Wróć do mnie!
Dzień dobry Dośko!
Dośko! Uważaj!
Dośko! Gdzie jesteś?