Odmiana imienia Dmitrijek przez przypadki

Dmitrijek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dmitrijek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dmitrijka

Celownik
(komu? czemu?):Dmitrijkowi

Biernik
(kogo? co?):Dmitrijka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dmitrijkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dmitrijku

Wołacz
(hej!):Dmitrijku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DmitrijekGdzie jest Dmitrijek?
Ma na imię Dmitrijek.
Dla mnie było już jasne, ze Dmitrijek umiera.
Co robi Dmitrijek?
Mam na imię Dmitrijek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DmitrijkaDziadek Dmitrijka w tym czasie miał chorą rękę.
Nie lubię Dmitrijka.
Pożyczę od Dmitrijka samochód i możemy jechać.
Rodzina Dmitrijka wyprowadziła się.
Tato Dmitrijka produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
DmitrijkowiKorzysta z okazji, by wyznać Dmitrijkowi miłość.
Dzięki Dmitrijkowi święta nabrały nowego wymiaru.
Rozalia z troską przyglądała się Dmitrijkowi.
Dmitrijkowi włosy stanęły dęba na głowie.
Kupiłem Dmitrijkowi magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
DmitrijkaOdprowadziłam Dmitrijka do wyjścia.
Na Dmitrijka moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Dmitrijka.
W końcu obudzili Dmitrijka, żeby ich ratował.
Przed sesją zapytałam Dmitrijka co lubi.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DmitrijkiemJadę z Dmitrijkiem na dyskotekę.
Ja z Dmitrijkiem chcemy się przebrać za wampiry.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Dmitrijkiem.
Wczoraj wracamy z Dmitrijkiem od lekarza.
Razem z Dmitrijkiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DmitrijkuOd ostatniego wpisu o Dmitrijku wydarzyło się sporo.
Pamiętam o Dmitrijku.
Myślę o Dmitrijku.
Czasami myślę sobie o Dmitrijku.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Dmitrijku.

Wołacz:
(hej!)
DmitrijkuDzień dobry Dmitrijku!
Witaj Dmitrijku!
Gdzie jesteś Dmitrijku!?
Dmitrijku! Uważaj!
Cześć Dmitrijku!