Odmiana imienia Dianulka przez przypadki

Dianulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dianulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dianulki

Celownik
(komu? czemu?):Dianulce

Biernik
(kogo? co?):Dianulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dianulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dianulce

Wołacz
(hej!):Dianulko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DianulkaDziś Dianulka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Jeśli jednak przegrasz, Dianulka zostaje z nami.
Dianulka nie umie grać na gitarze.
Autorem artykułu jest Dianulka.
Ja i Dianulka nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DianulkiByłam pełna uznania dla rozwoju Dianulki.
Przed domem Dianulki zauważyłem wózek z dzieckiem.
Zaproszenia na urodziny Dianulki są gotowe.
Dziadek Dianulki w tym czasie miał chorą rękę.
Wysyłam list do Dianulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
DianulceZszedłem z drogi Dianulce i usiadłem w fotelu.
Dianulce włosy stanęły dęba na głowie.
Dzięki Dianulce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Dianulce.
Dzięki Dianulce mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
DianulkęDianulkę zaczęło to nieco irytować.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Dianulkę.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Dianulkę.
Patrzy na Dianulkę wyczekująco.
W Dianulkę nagle coś wstąpiło.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DianulkąZginął w pojedynku z Dianulką.
Przez chwilę oboje z Dianulką patrzyli na siebie.
A sytuacja z Dianulką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Obie z Dianulką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Weekend spędzony z Dianulką był przesympatyczny.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DianulceMyślę o Dianulce.
Od ostatniego wpisu o Dianulce wydarzyło się sporo.
Związana jest z nią legenda o Dianulce.
Pamiętajmy o Dianulce i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Pamiętam o Dianulce.

Wołacz:
(hej!)
DianulkoCześć Dianulko!
Dianulko! Wróć do mnie!
Dobranoc Dianulko!
Witaj Dianulko!
Dzień dobry Dianulko!