Odmiana imienia Dianuleńka przez przypadki

Dianuleńka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dianuleńka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dianuleńki

Celownik
(komu? czemu?):Dianuleńce

Biernik
(kogo? co?):Dianuleńkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dianuleńką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dianuleńce

Wołacz
(hej!):Dianuleńko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DianuleńkaAutorem artykułu jest Dianuleńka.
Mam na imię Dianuleńka.
Dobrze, że Dianuleńka grzecznie śpi.
Jak już wiecie mam na imię Dianuleńka.
Autorem niniejszego tekstu jest Dianuleńka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DianuleńkiPrzed sobą ujrzałam rękę Dianuleńki.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Dianuleńki.
W sobotę są urodziny Dianuleńki.
Pożyczę od Dianuleńki samochód i możemy jechać.
Muszę pochwalić pomysł Dianuleńki.

Celownik:
(komu? czemu?)
DianuleńceDaję Dianuleńce, to co najlepsze we mnie.
Korzysta z okazji, by wyznać Dianuleńce miłość.
Przyglądam się Dianuleńce.
Chciałam szybko pochwalić się Dianuleńce.
Tego Dianuleńce było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
DianuleńkęPrzed wejściem spotkaliśmy Dianuleńkę.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Dianuleńkę.
Obserwuję Dianuleńkę bardzo uważnie.
W końcu obudzili Dianuleńkę, żeby ich ratował.
Odprowadziłam Dianuleńkę do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DianuleńkąRazem z Dianuleńką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Dianuleńką.
Jadę na wycieczkę razem z Dianuleńką.
Wczoraj wracamy z Dianuleńką od lekarza.
Jadę z Dianuleńką na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DianuleńceW powrotnej drodze myślał o Dianuleńce.
Hipnotyzująca powieść o Dianuleńce i płatnym mordercy.
Chciałbym być teraz przy Dianuleńce.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Dianuleńce.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Dianuleńce.

Wołacz:
(hej!)
DianuleńkoGdzie jesteś Dianuleńko!?
Dianuleńko! Wróć do mnie!
Cześć Dianuleńko!
Dziękuję Dianuleńko za rozmowę!
Hej Dianuleńko!