Odmiana imienia Dianuśka przez przypadki

Dianuśka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dianuśka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dianuśki

Celownik
(komu? czemu?):Dianuśce

Biernik
(kogo? co?):Dianuśkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dianuśką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dianuśce

Wołacz
(hej!):Dianuśko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DianuśkaAutorem niniejszego tekstu jest Dianuśka.
Za chwilę wróci Dianuśka z lasu.
Dianuśka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jeśli jednak przegrasz, Dianuśka zostaje z nami.
Dziś Dianuśka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DianuśkiPrzez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Dianuśki.
Przyglądałam się dłoniom Dianuśki.
Szukałem linków do strony Dianuśki.
Rodzina Dianuśki wyprowadziła się.
Tata Dianuśki opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.

Celownik:
(komu? czemu?)
DianuśceOd początku próbujemy pomóc Dianuśce.
Dianuśce włosy stanęły dęba na głowie.
Tym razem nie damy Dianuśce dojść do głosu.
Musiałam się zwierzyć Dianuśce.
Przyglądam się Dianuśce.

Biernik:
(kogo? co?)
DianuśkęKawę kupioną przez Dianuśkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spoglądam na Dianuśkę.
Lubię Dianuśkę.
Przed wejściem spotkaliśmy Dianuśkę.
Na Dianuśkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DianuśkąDwa dni temu miałam z Dianuśką śmieszną przygodę.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Dianuśką.
Idę na spacer z Dianuśką.
Razem z Dianuśką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Ja z Dianuśką chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DianuśceW powrotnej drodze myślał o Dianuśce.
Na naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Dianuśce.
Mamrotał coś o Dianuśce, gdy podtrzymywał się ściany.
A o Dianuśce to i słowa rzec nie umiał.
Więcej o Dianuśce znajdziecie na naszej stronie.

Wołacz:
(hej!)
DianuśkoDianuśko! Gdzie jesteś?
Dobranoc Dianuśko!
Dzień dobry Dianuśko!
Witaj Dianuśko!
Gdzie jesteś Dianuśko!?