Odmiana imienia Dianka przez przypadki

Dianka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dianka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dianki

Celownik
(komu? czemu?):Diance

Biernik
(kogo? co?):Diankę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dianką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Diance

Wołacz
(hej!):Dianko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DiankaJeśli jednak przegrasz, Dianka zostaje z nami.
Na drugie imię mam Dianka.
Dianka nie umie grać na gitarze.
Dianka chce pójść ze mną na spacer.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Dianka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DiankiTymczasem zauważyłam wpis Dianki kilka dni temu.
Tata Dianki poszedł otworzyć drzwi.
W słuchawce usłyszałam głos Dianki.
Szukałem linków do strony Dianki.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Dianki.

Celownik:
(komu? czemu?)
DianceDiance udało się usłyszeć tylko parę słów.
Korzysta z okazji, by wyznać Diance miłość.
Oddaję Diance list.
Tym razem nie damy Diance dojść do głosu.
Coś muszę Diance powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
DiankęPodchodzi, całuje Diankę i idzie do wyjścia.
W końcu obudzili Diankę, żeby ich ratował.
Spojrzałem znacząco na Diankę.
Postaram się namówić Diankę na spacer.
Patrzy na Diankę wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DiankąOboje z Dianką wybuchliśmy śmiechem.
Wczoraj wracamy z Dianką od lekarza.
Śpiewam z Dianką.
Pracuję razem z Dianką.
Obie z Dianką miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DianceChcę wiedzieć, co myślisz o Diance.
A o Diance to i słowa rzec nie umiał.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Diance.
Ten wiersz jest o Diance.
Myślałam cały czas tylko o Diance.

Wołacz:
(hej!)
DiankoDziękuję Dianko za rozmowę!
Cześć Dianko!
Hej Dianko!
Dobranoc Dianko!
Dianko! Wróć do mnie!