Odmiana imienia Demetunia przez przypadki

Demetunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Demetunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Demetuni

Celownik
(komu? czemu?):Demetuni

Biernik
(kogo? co?):Demetunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Demetunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Demetuni

Wołacz
(hej!):Demetuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DemetuniaGdzie jest Demetunia?
Dobrze, że Demetunia grzecznie śpi.
Jak już wiecie mam na imię Demetunia.
Moje drugie imię to właśnie Demetunia.
Autorem artykułu jest Demetunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DemetuniPrzyglądałam się dłoniom Demetuni.
Nie lubię Demetuni.
Ręka Demetuni uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Szkoda że Demetuni prawie że w ogóle nie ma.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Demetuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
DemetuniMama przyznała rację Demetuni.
Zszedłem z drogi Demetuni i usiadłem w fotelu.
Zaproponowałem Demetuni dwa tematy.
Korzysta z okazji, by wyznać Demetuni miłość.
Słoik z kawą wyleciał Demetuni z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
DemetunięOdprowadziłam Demetunię do wyjścia.
Kacper patrzył na Demetunię ze zdumieniem.
Czekałam na Demetunię w kawiarni.
Zdjęcie przesłane przez Demetunię.
Spojrzałem znacząco na Demetunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DemetuniąJadę z Demetunią na dyskotekę.
Dorota spotkała się z Demetunią.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Demetunią na krytym basenie.
Zostanę tu tylko z Demetunią i chłopakami.
Śpiewam z Demetunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DemetuniA o Demetuni to i słowa rzec nie umiał.
Powoli spełniam swoje marzenia o Demetuni.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Demetuni.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Demetuni.
To jest pieśń o Demetuni.

Wołacz:
(hej!)
DemetuniuDemetuniu! Gdzie jesteś?
Hej Demetuniu!
Witaj Demetuniu!
Gdzie jesteś Demetuniu!?
Demetuniu! Uważaj!