Odmiana imienia Demetrunia przez przypadki

Demetrunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Demetrunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Demetruni

Celownik
(komu? czemu?):Demetruni

Biernik
(kogo? co?):Demetrunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Demetrunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Demetruni

Wołacz
(hej!):Demetruniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DemetruniaMoje drugie imię to właśnie Demetrunia.
Demetrunia wraca do domu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Demetrunia.
W domu Demetrunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Jak już wiecie mam na imię Demetrunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DemetruniPiszę list do Demetruni.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Demetruni.
Tata Demetruni poszedł otworzyć drzwi.
Na korytarzu blisko pokoju Demetruni stało kilka osób.
W słuchawce usłyszałam głos Demetruni.

Celownik:
(komu? czemu?)
DemetruniDaję Demetruni, to co najlepsze we mnie.
Dzięki Demetruni mamy kolejny artykuł po polsku.
Kto wie, może Demetruni wyjdzie do na dobre.
Demetruni włosy stanęły dęba na głowie.
Rozalia z troską przyglądała się Demetruni.

Biernik:
(kogo? co?)
DemetrunięPodchodzi, całuje Demetrunię i idzie do wyjścia.
Spojrzałem znacząco na Demetrunię.
Spojrzałam na Demetrunię w wymownym geście.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Demetrunię.
Demetrunię znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DemetruniąOboje z Demetrunią wybuchliśmy śmiechem.
Śpiewam z Demetrunią.
Sprzątam pokój razem z Demetrunią.
A sytuacja z Demetrunią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Zostaliśmy z Demetrunią w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DemetruniTo jest pieśń o Demetruni.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Demetruni.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Demetruni.
Dobrze, że wspomniałeś o Demetruni.
Przygotowuje książkę o Demetruni.

Wołacz:
(hej!)
DemetruniuDobry wieczór Demetruniu!
Demetruniu! Wróć do mnie!
Demetruniu! Uważaj!
Dziękuję Demetruniu za rozmowę!
Hej Demetruniu!