Odmiana imienia Delfinka przez przypadki

Delfinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Delfinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Delfinki

Celownik
(komu? czemu?):Delfince

Biernik
(kogo? co?):Delfinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Delfinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Delfince

Wołacz
(hej!):Delfinko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DelfinkaDelfinka nie umie grać na gitarze.
Dobrze, że Delfinka grzecznie śpi.
Jeśli jednak przegrasz, Delfinka zostaje z nami.
Delfinka nie umie śpiewać.
Mam na imię Delfinka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DelfinkiNie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Delfinki.
W słuchawce usłyszałam głos Delfinki.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Delfinki.
Jestem mamą Delfinki i jeszcze trojga innych dzieci.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Delfinki.

Celownik:
(komu? czemu?)
DelfinceNapisałem wiersz dzięki Delfince.
Delfince oczy błyszczą.
Tym razem nie damy Delfince dojść do głosu.
Kupiłem Delfince magnes na lodówkę.
Kto wie, może Delfince wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
DelfinkęPodchodzi, całuje Delfinkę i idzie do wyjścia.
Obserwuję Delfinkę bardzo uważnie.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Delfinkę.
Spojrzał na Delfinkę i uśmiechnął się.
Delfinkę znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DelfinkąOboje z Delfinką wybuchliśmy śmiechem.
Jadę na wycieczkę razem z Delfinką.
A sytuacja z Delfinką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Rozmawiam z Delfinką.
Zostaliśmy z Delfinką w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DelfinceKiedyś chciałam napisać o Delfince.
Pamiętajmy o Delfince i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Śpiewam o Delfince.
Myślał o Delfince i o swoim życiu.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Delfince.

Wołacz:
(hej!)
DelfinkoDelfinko! Uważaj!
Gdzie jesteś Delfinko!?
Delfinko! Wróć do mnie!
Delfinko! Gdzie jesteś?
Witaj Delfinko!