Odmiana imienia Delfinka przez przypadki

Delfinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Delfinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Delfinki

Celownik
(komu? czemu?):Delfince

Biernik
(kogo? co?):Delfinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Delfinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Delfince

Wołacz
(hej!):Delfinko!

Przykłady odmiany imienia Delfinka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Delfinka

Delfinka nie umie grać na gitarze.
Dobrze, że Delfinka grzecznie śpi.
Jeśli jednak przegrasz, Delfinka zostaje z nami.
Delfinka nie umie śpiewać.
Mam na imię Delfinka.

Dopełniacz (kogo? czego?): Delfinki

Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Delfinki.
W słuchawce usłyszałam głos Delfinki.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Delfinki.
Jestem mamą Delfinki i jeszcze trojga innych dzieci.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Delfinki.

Celownik (komu? czemu?): Delfince

Napisałem wiersz dzięki Delfince.
Delfince oczy błyszczą.
Tym razem nie damy Delfince dojść do głosu.
Kupiłem Delfince magnes na lodówkę.
Kto wie, może Delfince wyjdzie do na dobre.

Biernik (kogo? co?): Delfinkę

Podchodzi, całuje Delfinkę i idzie do wyjścia.
Obserwuję Delfinkę bardzo uważnie.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Delfinkę.
Spojrzał na Delfinkę i uśmiechnął się.
Delfinkę znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik (z kim? z czym?): Delfinką

Oboje z Delfinką wybuchliśmy śmiechem.
Jadę na wycieczkę razem z Delfinką.
A sytuacja z Delfinką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Rozmawiam z Delfinką.
Zostaliśmy z Delfinką w salonie sami.

Miejscownik (o kim? o czym?): Delfince

Kiedyś chciałam napisać o Delfince.
Pamiętajmy o Delfince i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Śpiewam o Delfince.
Myślał o Delfince i o swoim życiu.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Delfince.

Wołacz (hej!): Delfinko

Delfinko! Uważaj!
Gdzie jesteś Delfinko!?
Delfinko! Wróć do mnie!
Delfinko! Gdzie jesteś?
Witaj Delfinko!