Odmiana imienia Deborusia przez przypadki

Deborusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Deborusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Deborusi

Celownik
(komu? czemu?):Deborusi

Biernik
(kogo? co?):Deborusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Deborusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Deborusi

Wołacz
(hej!):Deborusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DeborusiaDziś Deborusia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Mam na imię Deborusia.
Deborusia wraca do domu.
Ma na imię Deborusia.
Autorem niniejszego tekstu jest Deborusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DeborusiZaproszenia na urodziny Deborusi są gotowe.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Deborusi.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Deborusi.
Nie lubię Deborusi.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Deborusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
DeborusiDeborusi oczy błyszczą.
Oczywiście każdy przyzna rację Deborusi.
Od początku próbujemy pomóc Deborusi.
Przyglądam się Deborusi.
Zerwał jabłko i podał je Deborusi.

Biernik:
(kogo? co?)
DeborusięSpoglądam na Deborusię.
Deborusię zaświerzbiały ręce.
Widzę Deborusię.
Sierżant wpatrywał się w Deborusię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Postaram się namówić Deborusię na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DeborusiąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Deborusią.
Zobacz wywiad z Deborusią oraz innymi uczestnikami finału.
Wieczorem z Deborusią znowu idziemy na spacer.
Refleksyjnie po spotkaniu z Deborusią.
Pracuję razem z Deborusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DeborusiTo jest pieśń o Deborusi.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Deborusi.
Hipnotyzująca powieść o Deborusi i płatnym mordercy.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Deborusi.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Deborusi.

Wołacz:
(hej!)
DeborusiuDobry wieczór Deborusiu!
Gdzie jesteś Deborusiu!?
Dziękuję Deborusiu za rozmowę!
Dzień dobry Deborusiu!
Witaj Deborusiu!