Odmiana imienia Deborunia przez przypadki

Deborunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Deborunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Deboruni

Celownik
(komu? czemu?):Deboruni

Biernik
(kogo? co?):Deborunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Deborunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Deboruni

Wołacz
(hej!):Deboruniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DeboruniaDla mnie było już jasne, ze Deborunia umiera.
Ma na imię Deborunia.
Dobrze, że Deborunia grzecznie śpi.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Deborunia.
Deborunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DeboruniLampion z dyni zrobiony na prośbę Deboruni.
W sobotę są urodziny Deboruni.
Rozalia podeszła do Deboruni.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Deboruni.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Deboruni.

Celownik:
(komu? czemu?)
DeboruniMama przyznała rację Deboruni.
Co tej Deboruni po głowie chodzi?
Korzysta z okazji, by wyznać Deboruni miłość.
Od początku próbujemy pomóc Deboruni.
Kto wie, może Deboruni wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
DeborunięPrzed wejściem spotkaliśmy Deborunię.
Oszołomienie spadło teraz na Deborunię i na moment odebrało mu wigor.
Podchodzi, całuje Deborunię i idzie do wyjścia.
Spojrzałam na Deborunię jak dopisuje kolejne literki.
Deborunię zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DeboruniąRazem z Deborunią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Karolina miała się spotkać z Deborunią przed szkołą.
Oboje z Deborunią wybuchliśmy śmiechem.
Siedzieliśmy z Deborunią przy basenie.
Zginął w pojedynku z Deborunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DeboruniPrzez chwilę pomyślałam o Deboruni.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Deboruni.
Kiedyś chciałam napisać o Deboruni.
Myślał o Deboruni i o swoim życiu.
Chciałbym być teraz przy Deboruni.

Wołacz:
(hej!)
DeboruniuDeboruniu! Uważaj!
Dobranoc Deboruniu!
Deboruniu! Gdzie jesteś?
Witaj Deboruniu!
Gdzie jesteś Deboruniu!?