Odmiana imienia Deborka przez przypadki

Deborka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Deborka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Deborki

Celownik
(komu? czemu?):Deborce

Biernik
(kogo? co?):Deborkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Deborką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Deborce

Wołacz
(hej!):Deborko!

Przykłady deklinacji imienia Deborka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Deborka

Ma na imię Deborka.
Co robi Deborka?
Deborka nie umie śpiewać.
Za chwilę wróci Deborka z lasu.
Jeśli jednak przegrasz, Deborka zostaje z nami.

Dopełniacz (kogo? czego?): Deborki

Na korytarzu blisko pokoju Deborki stało kilka osób.
Piszę list do Deborki.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Deborki.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Deborki.
Szukałem linków do strony Deborki.

Celownik (komu? czemu?): Deborce

Daję Deborce, to co najlepsze we mnie.
Coś muszę Deborce powiedzieć, stoi i czeka.
Od początku próbujemy pomóc Deborce.
Napisałem wiersz dzięki Deborce.
Ten nie pozostał dłużny Deborce.

Biernik (kogo? co?): Deborkę

Spojrzał na Deborkę z zaciekawieniem.
Patrzy na Deborkę wyczekująco.
W Deborkę nagle coś wstąpiło.
Deborkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Kawę kupioną przez Deborkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.

Narzędnik (z kim? z czym?): Deborką

Siedzieliśmy z Deborką na kanapie.
Obie z Deborką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Weekend spędzony z Deborką był przesympatyczny.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Deborką.
Dwa dni temu miałam z Deborką śmieszną przygodę.

Miejscownik (o kim? o czym?): Deborce

Pamiętajmy o Deborce i jej rodzinie.
Myślał o Deborce i o swoim życiu.
Kiedyś tam chciałam napisać o Deborce.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Deborce.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Deborce.

Wołacz (hej!): Deborko

Dobry wieczór Deborko!
Cześć Deborko!
Deborko! Wróć do mnie!
Witaj Deborko!
Deborko! Gdzie jesteś?