Odmiana imienia Deanuś przez przypadki

Deanuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Deanuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Deanusia

Celownik
(komu? czemu?):Deanusiowi

Biernik
(kogo? co?):Deanusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Deanusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Deanusiu

Wołacz
(hej!):Deanusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DeanuśDopiero do mnie dotarło, że Deanuś już tu jest.
Deanuś nie umie grać na gitarze.
Jutro Deanuś wyjdzie ze szpitala.
Gdzie jest Deanuś?
Ma na imię Deanuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DeanusiaPiszę list do Deanusia.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Deanusia.
W domu babci Deanusia od zawsze stał stary zegar.
Jadę do Deanusia.
Najbardziej polubiłam ojca Deanusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
DeanusiowiTym razem nie damy Deanusiowi dojść do głosu.
Mama przyznała rację Deanusiowi.
Deanusiowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Mam nadzieję, że Deanusiowi również się podoba.
Deanusiowi oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
DeanusiaNa Deanusia moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Sierżant wpatrywał się w Deanusia jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Popatrzyłam na Deanusia przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzałem znacząco na Deanusia.
Postaram się namówić Deanusia na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DeanusiemJa z Deanusiem chcemy się przebrać za wampiry.
Refleksyjnie po spotkaniu z Deanusiem.
Powinnam jednak pojechać z Deanusiem.
Śpiewam z Deanusiem.
Pracuję razem z Deanusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DeanusiuPrzez chwilę pomyślałam o Deanusiu.
Ten wiersz jest o Deanusiu.
Przy Deanusiu zapomniałem o wszystkim.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Deanusiu.
Wczoraj wspomniałam o Deanusiu z moim tatą.

Wołacz:
(hej!)
DeanusiuDeanusiu! Gdzie jesteś?
Deanusiu! Wróć do mnie!
Cześć Deanusiu!
Dzień dobry Deanusiu!
Gdzie jesteś Deanusiu!?