Odmiana imienia Danutka przez przypadki

Danutka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Danutka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Danutki

Celownik
(komu? czemu?):Danutce

Biernik
(kogo? co?):Danutkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Danutką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Danutce

Wołacz
(hej!):Danutko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DanutkaJak już wiecie mam na imię Danutka.
Danutka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Danutka nie umie śpiewać.
Danutka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Mam na imię Danutka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DanutkiUroda Danutki miała potężną moc.
Rozalia podeszła do Danutki.
Wysyłam list do Danutki.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Danutki.
Postawa Danutki była zupełnie inna.

Celownik:
(komu? czemu?)
DanutceKto wie, może Danutce wyjdzie do na dobre.
Od początku próbujemy pomóc Danutce.
Słoik z kawą wyleciał Danutce z rąk.
Napisałem wiersz dzięki Danutce.
Mama przyznała rację Danutce.

Biernik:
(kogo? co?)
DanutkęPrzyniesiona przez Danutkę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzał na Danutkę i uśmiechnął się.
Sierżant wpatrywał się w Danutkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
W końcu obudzili Danutkę, żeby ich ratował.
Przed sesją zapytałam Danutkę co lubi.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DanutkąRazem z Danutką zrobiłyśmy obiad.
Rozmawiam z Danutką.
Refleksyjnie po spotkaniu z Danutką.
Wczoraj wracamy z Danutką od lekarza.
Razem z Danutką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DanutceDobrze, że wspomniałeś o Danutce.
Wczoraj wspomniałam o Danutce z moim tatą.
Dziś napiszę o Danutce.
Pamiętajmy o Danutce i jej rodzinie.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Danutce.

Wołacz:
(hej!)
DanutkoDobranoc Danutko!
Dobry wieczór Danutko!
Dzień dobry Danutko!
Hej Danutko!
Cześć Danutko!