Odmiana imienia Danunia przez przypadki

Danunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Danunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Danuni

Celownik
(komu? czemu?):Danuni

Biernik
(kogo? co?):Danunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Danunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Danuni

Wołacz
(hej!):Danuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DanuniaDanunia nie umie grać na gitarze.
Danunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Autorem niniejszego tekstu jest Danunia.
Co robi Danunia?
Ja i Danunia nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DanuniRozalia podeszła do Danuni.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Danuni.
Nie ma Danuni.
Jadę do Danuni.
Zaproszenia na urodziny Danuni są gotowe.

Celownik:
(komu? czemu?)
DanuniMam nadzieję, że Danuni również się podoba.
Co tej Danuni po głowie chodzi?
Dzięki Danuni mamy kolejny artykuł po polsku.
Danuni włosy stanęły dęba na głowie.
Proszę Danuni nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
DanunięPodchodzi, całuje Danunię i idzie do wyjścia.
Spojrzałam na Danunię jak dopisuje kolejne literki.
Spojrzała na Danunię jeszcze raz.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Danunię.
Zdjęcie przesłane przez Danunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DanuniąOboje z Danunią wybuchliśmy śmiechem.
Siedzieliśmy z Danunią przy basenie.
Siedzieliśmy z Danunią na ławce w parku.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Danunią.
Zostanę tu tylko z Danunią i chłopakami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DanuniNa naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Danuni.
Przynajmniej tak myślał tata o Danuni.
Mówimy tu oczywiście o Danuni.
Hipnotyzująca powieść o Danuni i płatnym mordercy.
Myślałam cały czas tylko o Danuni.

Wołacz:
(hej!)
DanuniuGdzie jesteś Danuniu!?
Danuniu! Uważaj!
Danuniu! Wróć do mnie!
Dziękuję Danuniu za rozmowę!
Dobranoc Danuniu!