Odmiana imienia Danula przez przypadki

Danula imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Danula

Dopełniacz
(kogo? czego?):Danuli

Celownik
(komu? czemu?):Danuli

Biernik
(kogo? co?):Danulę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Danulą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Danuli

Wołacz
(hej!):Danulo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DanulaJak już wiecie mam na imię Danula.
Gdzie jest Danula?
Danula nie umie śpiewać.
Moje drugie imię to właśnie Danula.
Mam na imię Danula.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DanuliJadę do Danuli.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Danuli.
Wysyłam list do Danuli.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Danuli.
Póki co dodaję zdjęcia Danuli z wakacji.

Celownik:
(komu? czemu?)
DanuliNapisałem wiersz dzięki Danuli.
Danuli wpadły w ucho słowa piosenki.
Mam nadzieję, że Danuli również się podoba.
Powiedz wszystkim i Danuli, że nic mi nie jest.
Zostawiam Danuli karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
DanulęKacper patrzył na Danulę ze zdumieniem.
Spojrzałam na Danulę.
Patrzył na Danulę z pełnym zgrozy podziwem.
Sierżant wpatrywał się w Danulę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Spojrzałam na Danulę jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DanuląDorota spotkała się z Danulą.
Sprzątam pokój z Danulą.
Oboje z Danulą kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Refleksyjnie po spotkaniu z Danulą.
Siedzieliśmy z Danulą przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DanuliPamiętajmy o Danuli i jej rodzinie.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Danuli.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Danuli.
Chciałbym być teraz przy Danuli.
A o Danuli to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
DanuloHej Danulo!
Witaj Danulo!
Dzień dobry Danulo!
Danulo! Uważaj!
Dziękuję Danulo za rozmowę!