Odmiana imienia Daneczka przez przypadki

Daneczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Daneczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Daneczki

Celownik
(komu? czemu?):Daneczce

Biernik
(kogo? co?):Daneczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Daneczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Daneczce

Wołacz
(hej!):Daneczko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DaneczkaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Daneczka.
Daneczka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jutro Daneczka wyjdzie ze szpitala.
Na drugie imię mam Daneczka.
Autorem artykułu jest Daneczka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DaneczkiLubię śpiewać zwłaszcza dla Daneczki.
Tata Daneczki sam opatrzył mi nogę.
W słuchawce usłyszałam głos Daneczki.
Nie ma Daneczki.
Postanowiłam zadzwonić do Daneczki i chłopaków.

Celownik:
(komu? czemu?)
DaneczceDaneczce włosy stanęły dęba na głowie.
Tym razem nie damy Daneczce dojść do głosu.
Daneczce wpadły w ucho słowa piosenki.
Nie wiem, co powiedzieć Daneczce.
Słoik z kawą wyleciał Daneczce z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
DaneczkęPatrzy na Daneczkę wyczekująco.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Daneczkę.
Na Daneczkę spłynęła niewymowna ulga.
Oszołomienie spadło teraz na Daneczkę i na moment odebrało mu wigor.
Na Daneczkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DaneczkąObie z Daneczką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Przez chwilę oboje z Daneczką patrzyli na siebie.
Ja z Daneczką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Karolina miała się spotkać z Daneczką przed szkołą.
Ja z Daneczką chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DaneczceNaszą piosenkę pisali z myślą o Daneczce.
Przynajmniej tak myślał tata o Daneczce.
W powrotnej drodze myślał o Daneczce.
Przy Daneczce zapomniałem o wszystkim.
Kiedyś chciałam napisać o Daneczce.

Wołacz:
(hej!)
DaneczkoGdzie jesteś Daneczko!?
Daneczko! Wróć do mnie!
Witaj Daneczko!
Dobranoc Daneczko!
Daneczko! Gdzie jesteś?