Odmiana imienia Dagmarka przez przypadki

Dagmarka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dagmarka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dagmarki

Celownik
(komu? czemu?):Dagmarce

Biernik
(kogo? co?):Dagmarkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dagmarką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dagmarce

Wołacz
(hej!):Dagmarko!

Przykłady deklinacji imienia Dagmarka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Dagmarka

Mam na imię Dagmarka.
Dla mnie było już jasne, ze Dagmarka umiera.
Jutro Dagmarka wyjdzie ze szpitala.
Gdzie jest Dagmarka?
Dagmarka tego nie widzi.

Dopełniacz (kogo? czego?): Dagmarki

Dagmarki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Rodzina Dagmarki wyprowadziła się.
Rodzina Dagmarki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Przed sobą ujrzałam rękę Dagmarki.
Przyglądałam się dłoniom Dagmarki.

Celownik (komu? czemu?): Dagmarce

Dzięki Dagmarce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Kupiłem Dagmarce magnes na lodówkę.
Mama przyznała rację Dagmarce.
Daję Dagmarce, to co najlepsze we mnie.
Od początku próbujemy pomóc Dagmarce.

Biernik (kogo? co?): Dagmarkę

Czekałam na Dagmarkę w kawiarni.
Patrzył na Dagmarkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Popatrzyłam na Dagmarkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzał na Dagmarkę z zaciekawieniem.
Nieśmiało gładzi Dagmarkę po włosach.

Narzędnik (z kim? z czym?): Dagmarką

Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Dagmarką na krytym basenie.
Obie z Dagmarką postawiłyśmy na zmiany.
Powinnam jednak pojechać z Dagmarką.
Siedzieliśmy z Dagmarką na kanapie.
Ja z Dagmarką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik (o kim? o czym?): Dagmarce

Myślę o Dagmarce.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Dagmarce.
Czasami myślę sobie o Dagmarce.
Więcej o Dagmarce znajdziecie na naszej stronie.
Rozmawiam o Dagmarce.

Wołacz (hej!): Dagmarko

Witaj Dagmarko!
Dziękuję Dagmarko za rozmowę!
Dagmarko! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Dagmarko!?
Hej Dagmarko!