Odmiana imienia Długomirek przez przypadki

Długomirek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Długomirek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Długomirka

Celownik
(komu? czemu?):Długomirkowi

Biernik
(kogo? co?):Długomirka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Długomirkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Długomirku

Wołacz
(hej!):Długomirku!

Przykłady odmiany imienia Długomirek” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Długomirek

Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Długomirek.
Jeśli jednak przegrasz, Długomirek zostaje z nami.
Za chwilę wróci Długomirek z lasu.
Długomirek chce pójść ze mną na spacer.
Dopiero do mnie dotarło, że Długomirek już tu jest.

Dopełniacz (kogo? czego?): Długomirka

Tato Długomirka produkował abażury.
Tymczasem zauważyłam wpis Długomirka kilka dni temu.
Tata Długomirka sam opatrzył mi nogę.
Tym razem prezentujemy wystawę Długomirka.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Długomirka.

Celownik (komu? czemu?): Długomirkowi

Proszę Długomirkowi nie dokuczać!
Słoik z kawą wyleciał Długomirkowi z rąk.
Rozalia z troską przyglądała się Długomirkowi.
Ten nie pozostał dłużny Długomirkowi.
Kto wie, może Długomirkowi wyjdzie do na dobre.

Biernik (kogo? co?): Długomirka

Spojrzałem znacząco na Długomirka.
Patrzył na Długomirka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Patrzy na Długomirka wyczekująco.
Na Długomirka spłynęła niewymowna ulga.
Chwyciła Długomirka za rękaw płaszcza.

Narzędnik (z kim? z czym?): Długomirkiem

Śpiewam z Długomirkiem.
Obie z Długomirkiem postawiłyśmy na zmiany.
Obie z Długomirkiem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Ja z Długomirkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Długomirkiem.

Miejscownik (o kim? o czym?): Długomirku

Wspominam o Długomirku.
Na koniec parę słów o Długomirku.
W powrotnej drodze myślał o Długomirku.
Piszę o Długomirku.
A o Długomirku to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz (hej!): Długomirku

Cześć Długomirku!
Hej Długomirku!
Gdzie jesteś Długomirku!?
Dziękuję Długomirku za rozmowę!
Witaj Długomirku!