Odmiana imienia Długomirek przez przypadki

Długomirek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Długomirek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Długomirka

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Długomirku

Wołacz
(hej!):!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DługomirekDziś dowiedziałam się, że ma na imię Długomirek.
Jeśli jednak przegrasz, Długomirek zostaje z nami.
Za chwilę wróci Długomirek z lasu.
Długomirek chce pójść ze mną na spacer.
Dopiero do mnie dotarło, że Długomirek już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DługomirkaTato Długomirka produkował abażury.
Tymczasem zauważyłam wpis Długomirka kilka dni temu.
Tata Długomirka sam opatrzył mi nogę.
Tym razem prezentujemy wystawę Długomirka.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Długomirka.

Celownik:
(komu? czemu?)
Proszę nie dokuczać!
Słoik z kawą wyleciał z rąk.
Rozalia z troską przyglądała się .
Ten nie pozostał dłużny .
Kto wie, może wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
Spojrzałem znacząco na .
Patrzył na wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Patrzy na wyczekująco.
Na spłynęła niewymowna ulga.
Chwyciła za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
Śpiewam z .
Obie z postawiłyśmy na zmiany.
Obie z miałyśmy ochotę skakać do góry.
Ja z coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z .

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DługomirkuWspominam o Długomirku.
Na koniec parę słów o Długomirku.
W powrotnej drodze myślał o Długomirku.
Piszę o Długomirku.
A o Długomirku to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
Cześć !
Hej !
Gdzie jesteś !?
Dziękuję za rozmowę!
Witaj !