Odmiana imienia Dąbrówcia przez przypadki

Dąbrówcia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dąbrówcia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dąbrówci

Celownik
(komu? czemu?):Dąbrówci

Biernik
(kogo? co?):Dąbrówcię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dąbrówcią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dąbrówci

Wołacz
(hej!):Dąbrówciu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DąbrówciaDąbrówcia wraca do domu.
Jeśli jednak przegrasz, Dąbrówcia zostaje z nami.
Na drugie imię mam Dąbrówcia.
Jutro Dąbrówcia wyjdzie ze szpitala.
W domu Dąbrówcia często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DąbrówciW domu babci Dąbrówci od zawsze stał stary zegar.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Dąbrówci.
Postanowiłam zadzwonić do Dąbrówci i chłopaków.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Dąbrówci.
Szukałem linków do strony Dąbrówci.

Celownik:
(komu? czemu?)
DąbrówciKto wie, może Dąbrówci wyjdzie do na dobre.
Mama przyznała rację Dąbrówci.
Kupiłem Dąbrówci magnes na lodówkę.
Tego Dąbrówci było już za wiele.
Oddaję Dąbrówci list.

Biernik:
(kogo? co?)
DąbrówcięPrzed wejściem spotkaliśmy Dąbrówcię.
Lubię Dąbrówcię.
Patrzy na Dąbrówcię wyczekująco.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Dąbrówcię.
Czekałam na Dąbrówcię w kawiarni.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DąbrówciąRazem z Dąbrówcią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Idę na spacer z Dąbrówcią.
Obie z Dąbrówcią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Przez chwilę oboje z Dąbrówcią patrzyli na siebie.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Dąbrówcią na krytym basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DąbrówciNie wspomniałem na początku o Dąbrówci.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Dąbrówci.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Dąbrówci.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Dąbrówci.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Dąbrówci.

Wołacz:
(hej!)
DąbrówciuDąbrówciu! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Dąbrówciu!?
Dziękuję Dąbrówciu za rozmowę!
Dąbrówciu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Dąbrówciu!