Odmiana imienia Czesiuńka przez przypadki

Czesiuńka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Czesiuńka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Czesiuńki

Celownik
(komu? czemu?):Czesiuńce

Biernik
(kogo? co?):Czesiuńkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Czesiuńką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Czesiuńce

Wołacz
(hej!):Czesiuńko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CzesiuńkaAutorem artykułu jest Czesiuńka.
Moje drugie imię to właśnie Czesiuńka.
Czesiuńka nie umie śpiewać.
Czesiuńka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Czesiuńka nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CzesiuńkiPrzez cały dzień czułam wzrok Czesiuńki na sobie.
Wysyłam list do Czesiuńki.
Zostało sto dni do narodzin Czesiuńki.
Tata Czesiuńki opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Czesiuńki.

Celownik:
(komu? czemu?)
CzesiuńceCzesiuńce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Słoik z kawą wyleciał Czesiuńce z rąk.
Napisałem wiersz dzięki Czesiuńce.
Ten nie pozostał dłużny Czesiuńce.
Co tej Czesiuńce po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
CzesiuńkęCzesiuńkę znalazłam w recepcji hotelu.
Przyniesiona przez Czesiuńkę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Przed sesją zapytałam Czesiuńkę co lubi.
Zdjęcie przesłane przez Czesiuńkę.
Spojrzałam na Czesiuńkę w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CzesiuńkąZostaliśmy z Czesiuńką w salonie sami.
Razem z Czesiuńką zrobiłyśmy obiad.
Razem z Czesiuńką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Zostanę tu tylko z Czesiuńką i chłopakami.
Sprzątam pokój razem z Czesiuńką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CzesiuńceWczoraj wspomniałam o Czesiuńce z moim tatą.
To jest pieśń o Czesiuńce.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Czesiuńce.
A przecież nikt inaczej o Czesiuńce nie pisał.
Wszyscy dyskutują o Czesiuńce.

Wołacz:
(hej!)
CzesiuńkoCzesiuńko! Wróć do mnie!
Dzień dobry Czesiuńko!
Dobry wieczór Czesiuńko!
Cześć Czesiuńko!
Hej Czesiuńko!