Odmiana imienia Czesemir przez przypadki

Czesemir imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Czesemir

Dopełniacz
(kogo? czego?):Czesemira

Celownik
(komu? czemu?):Czesemirowi

Biernik
(kogo? co?):Czesemira

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Czesemirem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Czesemirze

Wołacz
(hej!):Czesemirze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CzesemirJa i Czesemir nie wiedziałyśmy, co robić.
Jutro Czesemir wyjdzie ze szpitala.
Dobrze, że Czesemir grzecznie śpi.
Czesemir chce pójść ze mną na dyskotekę.
Czesemir tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CzesemiraZobaczyłam uśmiechniętą twarz Czesemira.
Tata Czesemira poszedł otworzyć drzwi.
Muszę pochwalić pomysł Czesemira.
Rodzina Czesemira wyprowadziła się.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Czesemira.

Celownik:
(komu? czemu?)
CzesemirowiMusiałam się zwierzyć Czesemirowi.
Kto wie, może Czesemirowi wyjdzie do na dobre.
Przyglądam się Czesemirowi.
Oczywiście każdy przyzna rację Czesemirowi.
Zaproponowałem Czesemirowi dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
CzesemiraWidziałem dzisiaj Czesemira z mojej klasy.
Kawę kupioną przez Czesemira wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
W Czesemira nagle coś wstąpiło.
Lubię Czesemira.
Podchodzi, całuje Czesemira i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CzesemiremWymyśliłam z Czesemirem nową zabawę.
Dwa dni temu miałam z Czesemirem śmieszną przygodę.
Weekend spędzony z Czesemirem był przesympatyczny.
Idę na spacer z Czesemirem.
Oboje z Czesemirem wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CzesemirzeW podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Czesemirze.
Piszę o Czesemirze.
Mówimy tu oczywiście o Czesemirze.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Czesemirze.
Wspominam o Czesemirze.

Wołacz:
(hej!)
CzesemirzeCzesemirze! Gdzie jesteś?
Dziękuję Czesemirze za rozmowę!
Gdzie jesteś Czesemirze!?
Hej Czesemirze!
Czesemirze! Uważaj!