Odmiana imienia Czesławka przez przypadki

Czesławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Czesławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Czesławki

Celownik
(komu? czemu?):Czesławce

Biernik
(kogo? co?):Czesławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Czesławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Czesławce

Wołacz
(hej!):Czesławko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CzesławkaDla mnie było już jasne, ze Czesławka umiera.
Czesławka tego nie widzi.
Czesławka ma katar i źle się czuje.
Autorem artykułu jest Czesławka.
Jeśli jednak przegrasz, Czesławka zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CzesławkiNie ma Czesławki.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Czesławki.
Dziadek Czesławki w tym czasie miał chorą rękę.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Czesławki.
Zostało sto dni do narodzin Czesławki.

Celownik:
(komu? czemu?)
CzesławceCzesławce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Proszę Czesławce nie dokuczać!
Czesławce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zaproponowałem Czesławce dwa tematy.
Coś muszę Czesławce powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
CzesławkęZdjęcie przesłane przez Czesławkę.
Patrzył na Czesławkę z pełnym zgrozy podziwem.
Odprowadziłam Czesławkę do wyjścia.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Czesławkę.
Spojrzałam na Czesławkę w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CzesławkąZostanę tu tylko z Czesławką i chłopakami.
Oboje z Czesławką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Jadę z Czesławką na dyskotekę.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Czesławką.
Sprzątam pokój razem z Czesławką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CzesławceZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Czesławce.
Mówimy tu oczywiście o Czesławce.
Warto także pomyśleć chwilę o Czesławce.
Przez chwilę pomyślałam o Czesławce.
W powrotnej drodze myślał o Czesławce.

Wołacz:
(hej!)
CzesławkoCześć Czesławko!
Dziękuję Czesławko za rozmowę!
Witaj Czesławko!
Czesławko! Gdzie jesteś?
Hej Czesławko!